پیتوز 15، قرص های گرد سفید رنگ، علامت Pi در یک طرف و عدد 15 در طرف دیگر، محتوی 15 میلی گرم پیوگلیتازون (بصورت هیدروکلراید). پیتوز 30، قرص های گرد سفید رنگ، علامت Pi در یک طرف و عدد 30 در طرف دیگر، محتوی 30 میلی گرم پیوگلیتازون (بصورت هیدروکلراید). پیتوز45، قرص های گرد سفید رنگ، علامت Pi در یک طرف و عدد 45 در طرف دیگر، محتوی 45 میلی گرم پیوگلیتازون (بصورت هیدروکلراید). در بلیستر 10 عددی و در جعبه 30 عددی که توسط شرکت داروسازی سامی ساز تولید می شود.
پیوگلیتازون 15، 30، 45
پیتوز 15، قرص های گرد سفید رنگ، علامت Pi در یک طرف و عدد 15 در طرف دیگر، محتوی 15 میلی گرم پیوگلیتازون (بصورت هیدروکلراید).
پیتوز 30، قرص های گرد سفید رنگ، علامت Pi در یک طرف و عدد 30 در طرف دیگر، محتوی 30 میلی گرم پیوگلیتازون (بصورت هیدروکلراید).
پیتوز45، قرص های گرد سفید رنگ، علامت Pi در یک طرف و عدد 45 در طرف دیگر، محتوی 45 میلی گرم پیوگلیتازون (بصورت هیدروکلراید).
در بلیستر 10 عددی و در جعبه 30 عددی که توسط شرکت داروسازی سامی ساز تولید می شود.
دسته دارویی و موارد مصرف:
پیتوز دارویی از گروه تیازولیدین دیون هاست، که برای کاهش قند خون در بیماری دیابتاستفاده می شود .
راهنمایی عمومی :
این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است . لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران خودداری نمایید.
قبل از مصرف این دارو موارد زیر را به اطلاع پزشک یا داروساز برسانید.
- وجود هرگونه حساسیت به دارو و مواد تشکیل دهنده
- در صورت مصرف سایر داروها
- سابقه بیماری قلبی
مصرف در بارداری و شیر دهی:
بارداری: این دارو در دوران بارداری در گروه C است. مطالعات کافی در زمینه مصرف این دارو در انسان وجود ندارد. فقط در صورتی که منافع مصرف این دارو از ضررهای احتمالی آن روی جنین بیشتر باشد، توصیه می شود.
شیردهی : به دلیل احتمال ترشح این دارو در شیر مادر و انتقال آن به کودک، بهتر است مصرف نشود.
هشدارها :
در افراد مبتلا به نارسائی یا سایر مشکلات قلبی به دلیل احتمال احتباس مایعات ممکن است باعث تشدید عوارض قلبی شود، لذا بیمار باید از نظر علائم مشکلات قلبی بررسی شود.
دوز این دارو در بیماران با نارسائی قلبی سیستولیک باید به تدریج افزایش یابد.
در درمان همزمان با انسولین و یا سایر داروهای کاهنده ی قند خون ممکن است، نیاز به کاهش در دوز داروی همراه باشد.
مصرف در بیماران با مشکلات و نارسائی های قلبی باید با احتیاط صورت گیرد.
در بیماران دچار ادم باید با احتیاط مصرف شود. این مساله در افرادی که مستعد ابتلا به نارسائی قلبی می باشند بسیار مهم تر است.
مصرف پیوگلیتازون ممکن است باعث تحریک تخمک گذاری در افرادی که در دوران پیش از یائسگی به سر می برند شود، لذا استفاده از روش های جلوگیری از بارداری در این افراد توصیه می شود.
کنترل دوره ای آنزیم های کبدی در افراد تحت درمان با این دارو ، توصیه می شود.
این دارو ممکن است ، باعث کاهش تعداد گلبول های قرمز (آنمی ) شود.
موارد متعددی از شکستگی استخوان بخصوص در خانم ها ، همزمان با مصرف این دارو گزارش شده است، لذا پزشک باید این مورد را در نظر بگیرید.
در صورت بروز هر گونه عارضه چشمی، به پزشک خود مراجعه کنید.
موارد منع مصرف:
- در صورت حساسیت به دارو یا هریک از اجزای تشکیل دهنده
- ابتلا یا سابقه ابتلا به بیماری قلبی کلاس III و IV
- نارسایی شدی کبدی
- ابتلا به کتواسیدوز دیابتیک ( یک عارضه بیماری دیابت که باعث کاهش وزن شدید، تهوع و استفراغ می شود.)
- سابقه ابتلا به سرطان مثانه
- مشاهده لکه های خونی در ادرار که قبلا توسط پزشک بررسی نشده اند.
مقدار و نحوه مصرف:
مقدار مصرف دارو باید توسط پزشک تعیین شود اما مقدار معمول مصرف آن در:
درمان تک دارویی:
شروع با دوز 15 یا 30 میلی گرم، یک بار در روز می باشد. در صورت عدم دریافت پاسخ کافی تا 45 میلی گرم در روز، می تواند افزایش داشته باشد. در بیمارانی که درمان تک دارویی تاثیر کافی نداشته باشد، درمان چند دارویی پیشنهاد می شود.
درمان ترکیبی (چند دارویی):
با سولفونیل اوره ها: تجویز پیوگلیتازون با یک سولفونیل اوره، می تواند با دوز 15 یا 30 میلی گرم در روز آغاز شود. دوز قبلی سولفونیل اوره می تواند تا شروع پیوگلیتازون ادامه یابد. در صورت بروز هایپوگلایسمی، دوز سولفونیل اوره باید کاهش یابد.
با متفورمین: می تواند با دوز 15 یا 30 میلی گرم در روز آغاز شود. تا شروع پیوگلیتازون، متفورمین با دوز قبلی ادامه یابد و بعید است که در اثر افت قند خون این دوز نیاز به تنظیم داشته باشد.
با انسولین: می تواند با دوز 15 یا 30 میلی گرم در روز آغاز شود. دوز قبلی انسولین می تواند تا شروع پیوگلیتازون ادامه یابد. در این بیماران در صورت بروز علائم افت قند خون یا پایین آمدن سطح سرمی گلوکز تا مقادیر کمتر از 100 میلی گرم بر دسی لیتر، دوز انسولین باید 10 تا 25 درصد کاهش یابد و سایر تنظیمات دوز نیز بر اساس پاسخ هر فرد متفاوت است.
دوز روزانه ی پیتوز در موارد تک درمانی یا ترکیبی، نباید از 45 میلی گرم در روز تجاوز کند.
مصرف این دارو در کودکان و افراد زیر 18 سال توصیه نمی شود.
نکات قابل توجه :
این دارو روزانه یکبار و بدون توجه به غذا مصرف می شود.
بیماران دیابتی بایستی رژیم غذایی کنترل شده از لحاظ دریافت کربوهیدرات ها داشته باشند. علائم و نشانه های بالا رفتن و نیز افت قند خون بایستی مد نظر باشد .
نشانه های اختلال در عملکرد کبدی (تغییر رنگ مدفوع و ادرار, تهوع, استفراغ, درد شکمی و بی اشتهایی) بایستی گزارش شوند.
در صورت بارداری یا تصمیم به باردار شدن یا ایجاد علائمی مانند کوتاهی نفس , ادم و یا سایر علائم نارسایی قلبی با پزشک مشورت شود.
تداخلات دارویی:
مهار کننده ها یا القا کننده های آنزیم کبدی CYP2C8 می توانند به شدت روی سطح زیر پیک این ترکیب اثر داشته باشند، لذا در طول درمان با پیوگلیتازون از مصرف همزمان این داروها خودداری نمائید.
ضد بارداری های خوراکی: مصرف همزمان با این دارو باعث کاهش غلظت جزء استروژنی می شود.
دیگوکسین و وارفارین: در مصرف همزمان تاثیر زیادی روی غلظت این ترکیبات ندارد.
جم فیبروزیل: می تواند به شدت باعث افزایش غلظت جم فیبروزیل شود.
ریفامپین: می تواند باعث کاهش در غلظت پیوگلیتازون شود.
عوارض جانبی:
هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است باعث بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه همه عوارض در یک فرد دیده نمی شود در صورت بروز عوارض زیر با پزشک یا داروساز مشورت نمائید.
مشکلات گوارشی، افزایش وزن، ادم، آنمی، سردرد، مشکلات بینایی، سر گیجه، درد مفاصل، کاهش هوشیاری، خون در ادرار، ناتوانی جنسی، عوارض باشیوع کمتر: افت قند خون، خستگی، بی خوابی، تعریق، تغییرات لیپیدهای خون، پروتئین اوری، در موارد نادر عوارض نقص عملکرد کبدی (شامل: تهوع، استفراغ، درد شکمی، خستگی و تیرگی ادرار و زردی)
مسمومیت:
در طول کارآزمایی های بالینی کنترل شده، مصرف 180 میلی گرم روزانه تا 7 روز ، هیچگونه علامت بالینی خاصی گزارش نشده است.
در صورت مصرف بیش از حد توصیه شده ی دارو سریعا به پزشک و یا مراکز درمانی مراجعه نمائید. اقدامات حمایتی با توجه به علائم و عوارض بالینی بیمار باید انجام شود.
ویژگی فارماکولوژیک:
مکانیزم اثر: پیوگلیتازون آگونیست شدیدا انتخابی گیرنده های حساس به انسولین است (نظیر گیرنده هایی که در بافت های چربی, کبد و عضلات اسکلتی قرار گرفته اند) و با اتصال به آن باعث کاهش مقاومت سلول به انسولین و نهایتا کاهش قند خون می شود.
خصوصیات فارماکوکینتیک:
جذب: به صورت خوراکی مصرف شده و زمان اوج اثرآن ۲ ساعت است که در حضورغذا به ۳ تا ۴ ساعت می رسد.
توزیع: میانگین حجم توزیع ظاهری آن پس از تجویز تک دوز خوراکی 0.63 لیتر بر کیلوگرم وزن بدن است. این دارو اتصال پروتئینی بسیار بالایی دارد (۹۹ درصد) که اساسا به آلبومین است .
متابولیسم: پیوگلیتازون به طور وسیعی توسط هیدروکسیلاسیون و اکسیداسیون متابولیزه می شود. متابولیت ها نیز خود به کونژوگه های گلوکورونید یا سولفات تبدیل می شوند. متابولیت های M3 و M4 متابولیت های فعال اصلی در گردش خون انسان هستند .
دفع و حذف: پیرو تجویز خوراکی، حدود 15 تا 30 درصد دارو از ادرار بازیابی می شود. دفع کلیوی دارو بسیار ناچیز است و دارو عمدتا به صورت متابولیت ها و کونژوگه هایشان و چه به صورت دست نخورده در صفرا ترشح و از طریق مدفوع دفع می شود .
اجزای تشکیل دهنده:
لاکتوز مونوهیدرات، نشاسته ذرت، کراس کارملوز سدیم، پویدون کا30، سدیم استارچ گلیکولات، کلوئیدال سیلیکون دی اکساید، منیزیم استئارات.
شرایط نگهداری :
- دارو در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد ، دور از نور و رطوبت ، درون بسته بندی ارائه شده نگهداری شود.
- دارو دور از دسترس کودکان نگهداری شود.
- از مصرف و نگهداری داروی تاریخ گذشته خوداری شود.
آخرین تاریخ بازنگری:
اسفند97