این دارو از دسته بتابلوکرها بوده و در درمان فشار خون بالا ، آنژین (درد قفسه سینه) مزمن قلبی استفاده می شود.
بیسوتا 5/2 : قرص های روکشدار گرد، محدب، خط دار و سفید رنگ محتوی 2/5 میلی گرم بیزوپرولول فومارات.
بیسوتا 5 : قرص های روکشدار گرد، محدب، خط دار وکرم رنگ محتوی 5 میلی گرم بیزوپرولول فومارات.
بیسوتا 10 : قرص های روکشدار گرد، محدب، خط دار و قهوه ای روشن مایل به زرد (بژ) رنگ محتوی 10 میلی گرم بیزوپرولول فومارات.
بیسوتا به صورت بلیستر های آلومینیوم آلومینیوم 10 عددی و در جعبه 30 عددی توسط شرکت داروسازی سامی ساز تولید و عرضه می شود.
دسته دارویی و موارد مصرف:
این دارو از دسته بتابلوکرها بوده و در درمان فشار خون بالا ، آنژین (درد قفسه سینه) مزمن قلبی استفاده می شود. بيزوپرولول همراه با مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، دیورتیک ها و گلیکوزید های قلبی در درمان نارسایی قلبی مزمن با کاهش عملکرد سیستولیک بطن چپ استفاده می شود.
راهنمایی عمومی:
این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است. لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران خودداری نمایید.
قبل از مصرف این دارو موارد زیر را به اطلاع پزشک یا داروساز برسانید. -1 وجود هرگونه حساسیت به دارو و مواد تشکیل دهنده. -2 بارداری یا شیردهی. -3 استفاده از سایر داروها. -4 ابتلا به بیماری های دیگر (از جمله دیابت ملیتوس و بیماری های پوستی و تنفسی.)
مصرف در بارداری و شیر دهی:
بارداری: مطالعات کافی در مورد مصرف بیزوپرولول در زنان باردار وجود ندارد. فقط در صورتی این دارو در بارداری استفاده می شود که منافع بر خطرات احتمالی برتری داشته باشند و به طورمشخص مصرف این دارو از نظر پزشک متخصص لازم باشد.
شیر دهی: اطلاعات کافی درمورد ترشح بیزوپرولول درشیر انسان وجود ندارد. بنابراین تغذیه با شیر مادر، در طول تجویز بیزوپرولول توصیه نمی شود.
هشدارها:
-1 تجویز بيزوپرولول در بیماران دارای نارسایی احتقانی قلب با احتیاط انجام شود.
در بیماران با نارسایی احتقانی قلب تحریک سمپاتیک یک عامل حیاتی گردش خون می باشد و مهار آن توسط مسدود کننده های گیرنده بتا از جمله بیزوپرولول می تواند این نارسایی را تشدید کند.
حتی در بیمارانی که سابقه نارسایی قلبی ندارند، مصرف مسدود کننده های گیرنده بتا از جمله بیزوپرولول ممکن است، منجر به نارسایی قلبی شود.
-2 از قطع مصرف ناگهانی و بدون مشورت پزشک بپرهیزید، زیرا در قطع مصرف نادرست بیزوپرولول، وخیم تر شدن آنژین و انفارکتوس میوکارد ممکن است، رخ دهد. پس قطع مصرف بیزوپرولول باید با کاهش تدریجی در عرض چند هفته صورت پذیرد.
-3 به دلیل کاهش اثر انتخابی بیزوپرولول بر گیرنده بتا1- به دنبال افزایش دوز این دارو، می تواند باعث تحریک اسپاسم برونش شود. از این رو در بیماران دارای سابقه آسم نایژه ای یا آمفیزم یا برونشیت غیر آلرژیک در صورت ضرورت با احتیاط مصرف شود.
-4 مصرف مزمن بیزوپرولول نباید مطابق روال عادی قبل از اعمال جراحی اصلی قطع گردد، هر چند مصرف آن ممکن است خطرات ناشی از بیهوشی را افزایش دهد؛ بنابراین قبل از جراحی، پزشک خود را از مصرف این دارو مطلع کنید.
-5 بیزوپرولول در بیماران با اختلال عملکرد کبدی یا کلیوی با احتیاط فراوان تجویز گردد.
-6 بیزوپرولول در بیماران مبتلا به دیابت و پرکاری تیروئید باید با احتیاط مصرف شود زیرا ممکن است علائم تاکی کاردی (افزایش ضربان قلب) ناشی از هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) و پرکاری تیروئید را بپوشاند. همچنین قطع ناگهانی این دارو در پرکاری تیروئید باعث تشدید طوفان تیروئیدی می شود.
موارد منع مصرف:
در موارد حساسیت به بیزوپرولول و یا هر یک از مواد تشکیل دهنده قرص، شوک با منشا قلبی، نارسایی قلبی جبران نشده، انسداد گره دهلیزی- بطنی درجه 2 یا 3، برادی کاردی سینوسی، سندروم سینوس بیمار، اسیدوز متابولیک، برادی کاردی (کاهش ضربان قلب) و افت فشار خون علامت دار، آسم شدید یا بیماری های انسدادی ریوی مزمن، فئوکروموسیتوما درمان نشده و سندروم رینود (اختلال در شریان های محیطی دست ها و پاها)، این دارو منع مصرف دارد.
مقدار و نحوه مصرف:
مقدار مصرف معمول برای فشار خون بالا در بزرگسالان:
مقدار اولیه: 5 میلی گرم خوراکی یک بار در روز.
تنظیم مقـدار مصرف: اگر پاسخ مطلوب حاصـل نشد، مقـدار مصرف را می توان به 10میلی گرم
و سپس در صورت نیاز به 20 میلی گرم افزایش داد. حداکثر مقدار مجاز: 20 میلی گرم در روز می باشد.
مقدار مصرف معمول برای درمان نارسایی های قلبی مزمن(CHF):
بیزوپرولول همراه با مـهـار کننده های مبدل آنژیوتـانسـین در درمـان CHF استـفاده می شود، در زمـان شـروع درمـان با بـیزوپرولـول بیمـار می بایست، فاقد علایم نارسایی حاد قلبی باشد. هـم چنین در طول درمـان علایـمی از جملـه افـت فشار خون، برادی کـاردی مورد توجه قرار بگیرد.
درمان نارسایی قلبی با بیزوپرولول باید بصورت مرحله ای و تدریجی باشد، درمان توصیه شده بصورت زیر می باشد:
هفته اول : 1/25 میلی گرم یک بار در روز. هفته دوم: 2/5 میلی گرم یک بار در روز. هفته سوم: 3/75 میلی گرم یک بار در روز. هفته چهارم تا هفتم: 5 میلی گرم یک بار در روز. هفته هشتم تا یازدهم: 7/5 میلی گرم یک بار در روز. درمان نگهدارنده: 10 میلی گرم یک بار در روز. حداکثر مقدار مجاز: 10میلی گرم در روز می باشد.
نظارت دقیق بر علائم حیاتی (ضربان قلب، فشارخون) و پایش نارسایی قلبی در مرحله تیتراسیون توصیه می شود. این علائم ممکن است یک روز یا چند روز بعد از شروع درمان ظاهر شوند.
نکات قابل توجه:
1 - در مواقعی که حداکثر مقدار توصیه شده برای بیمار قابل تحمل نمی باشد، و بروز علائمی از جمله افت فشارخون و برادی کاردی دیده می شود مقدار دارو می بایست بتدریج کاهش یابد و از قطع ناگهانی دارو اجتناب شود.
2 - قرص بیزوپرولول می بایست، صبح ها همراه با غذا مصرف شود، دارو همراه با یک لیوان آب میل شود، از جویدن و له نمودن قرص ها اجتناب شود البته برای تنظیم مقدار مصرفی دارو می توان قرص ها را نصف نمود.
3 - توجه داشته باشید که درمان با بیزوپرولول معمولا طولانی مـدت می باشد.
تداخلات دارویی:
• بیزوپرولول نباید همزمان با سایر داروهای بتابلوکر (از جمله آتنولول، پروپرانولول) مصرف شود.
• در صورت قطع کـلونیدین در بیمـاران تحـت درمـان با کـلونیدین توصـیه می شود، بیزوپرولول چند روز قبل از قطع مصرف کلونیدین، قطع شود.
• مصرف همزمان با داروهای کاهش دهنده کاتکول آمین، مانند رزرپین باعث تشدید اثر مسدودکننده بتا آدرنرژیک می شود.
• بیزوپرولول در بیمارانی که داروهای مهار کننده گره دهلیزی- بطنی، از جمله آنتاگونیست های گیرنده کلسیمی(از جمله واراپامیل و دیلتیازم) و یا داروهای ضد آریتمی (مانند آمیودارون، کینیدین، دیسوپیرامید، فنی توئین) را مصرف می کنند، می بایست با احتیاط مصرف شود.
• گلیکوزیدهای قلبی ( از جمله دیگوکسین)، داروهای کولینرژیک و مسدود کننده های گیرنده بتا ( از جمله متوپرولول) باعث کاهش سرعت هدایت دهلیزی و کاهش ضربان قلب می شوند، استفاده همزمان بیزوپرولول با این داروها می تواند خطر برادی کاردی را افزایش دهد.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): ممکن است اثر کاهش فشار خون بیزوپرولول را کاهش دهند.
• بیزوپرولول ممکن است باعث تشدید اثرات کاهش قند خون انسولین و داروهای خوراکی ضد دیابت شود. همچنین می تواند تاکی کاردی ناشی از هیپوگلیسمی را در بیماران دیابتی بپوشاند.
• بیزوپرولول تاثیری بر روی زمان پروترومبین(PT) در بیماران مصرف کننده وارفارین ندارد.
عوارض جانبی:
• عوارض بسیار شایع: کاهش ضربان قلب.
• عوارض شایع: بدتر شدن نارسایی قلبی مزمن، خستگی، احساس ضعف، سرگیجه، سردرد، احساس سردی یا بی حسی در دست یا پا، کاهش فشار خون، مشکلات معده یا روده ای مانند حالت تهوع، استفراغ، اسهال یا یبوست.
• عوارض کمتر شایع: اختلالات خواب، افسردگی، اختلالات هدایت AV، کاهش فشار خون وضعیتی و سرگیجه هنگام ایستادن، مشکلات تنفسی در بیماران مبتلا به آسم یا بیماری مزمن ریه، ضعف و گرفتگی عضلانی.
• عوارض نادر: واکنش حساسیت مفرط (مانند خارش، راش و بثورات پوستی، برافروختگی، کهیر)، واکنش های آلرژیک شدید (در نواحی صورت، گردن، زبان، دهان، گلو و سخت شدن تنفس)، احتمال افزایش حساسیـت به آلـرژن ها و تشدیـد واکنش های آنافیلاکتیک، آنژیوادم
(علائم معمولا شامل تورم لب ها، زبان، صورت، سر یا گردن می باشد. درد شکمی نیز ناشی از آنژیوادم روده ای است. برای درمان آنژیوادم فورا به نزدیکترین اورژانس مراجعه نمایید و مصرف دارو را قطع کنید)، مشکلات شنوایی، آبریزش بینی، کاهش جریان اشک، التهاب کبد که می تواند باعث زرد شدن پوست یا چشم شود، افزایشتری گلیسیرید، افزایش آنزیم های کبدی، اختلال نعوظ، کابوس، توهم، غش کردن.
• عوارض بسیار نادر: تحریک و قرمزی چشم (ملتحمه)، ریزش مو، ظاهر شدن یا بدتر شدن بثورات پوستی، راش های شبیه به پسوریازیس.
مسمومیت:
شایع ترین علائم ناشی از مسمومیت با بتابلوکر ها، برادی کاردی، افت فشار خون، نارسایی احتقانی، برونکواسپاسم هیپوگلیسمی می باشد. در صورت مصرف بیش از حد باید فورا به اورژانش مراجعه و درمان با بیزوپرولول قطع شود و درمان های حمایتی و نگهدارنده برای بیمار آغاز شود.
ویژگی فارماکولوژیک:
مکانیزم اثر: بیزوپرولول از عوامل مسدود کننده انتخابی گیرنده های بتا1- آدرنرژیک می باشد. بیزوپرولول در مقادیر درمانی اثر تثبیت کنندگی غشا یا سمپاتومیمتیک ذاتی قابل توجهی ندارد. اثر انتخابی بیزوپرولول مطلق نیست، یعنی با افزایش مقدار، شروع به انسداد گیرنده بتا2- آدنرژیک می کند. برای انتخابی ماندن اثر بیزوپرولول مصرف کمترین مقدار موثر حائز اهمیت است.
خصوصیات فارماکوکینتیک: بیزوپرولول تقربیا بصورت کامل(حدود 90%) از دستگاه گوارش جذب می شود. حدود 10 % دارو متابولیسم جذب اول کبدی دارد و فراهمی زیستی بیزوپرولول 90 % می باشد. غذا تاثیری بر میزان جذب دارو ندارد. حداکثر غلظت پلاسمایی دارو 2 تا 4 ساعت بعد از مصرف ایجاد می شود. میزان اتصال پروتئینی دارو در حدود 30 % می باشد. بیزوپرولول از مسیر اکسیداتیو به متابولیت های غیر فعال تبدیل شده و از کلیه دفع می شود. نیمه عمر حذف بیزوپرولول 9 تا 12 ساعت می باشد.
مواد جانبی تشکیل دهنده:
کلسیم فسفات دی بازیک، کلوئیدال سیلیکون دی اکساید، کراس پویدون، میکروکریستالین سلولز، نشاسته پرژلاتین، منیزیم استئارات، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز، لاکتوز مونوهیدرات، پلی اتیلن گلیکول، تالک، تیتانیوم دی اکساید، اکسید آهن زرد و قرمز.
شرایط نگهداری :
- دارو در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد، دور از نور و رطوبت و درون بسته بندی ارائه شده نگهداری شود.
- از مصرف و نگهداری داروی تاریخ گذشته خودداری شود.
- دارو دور از دید و دسترس کودکان نگهداری شود.